The world is going MAD!
And all I can think about is that new nailpolish...
The world is going MAD!
And all I can think about is wich lipstick to wear...
The world is going MAD!
And all I can think about is wich party to crash...
Am I along with so many others getting insensitive to these horrifying event?
Or am I giving up because my reaching hands can't reach them directly? Am I so self-centered?
Where is my faith in humanity?
What's the least I can do? The first thing that came to my mind was that I could pray for better days. Not only for myself but for humanity.
So while I'm writing this, I thank The Almighty One, whom some call him God, Allah, Elohim, Anana Keduaman Keduampon or like me Yah for this day. I pray for the 211 schoolchilderen who are still missing in Nigeria. For the Palestinians who are living in war for more than 60 years, can you imagine? I say my prayers for the people in Syria. For the victims and families of todays plane crash. I pray for all my undocumented brothers and sisters in Amsterdam for whom every day is one of uncertainty. I ask for strenght, wisdom and courage so they can walk on the path in hope for better days....
MissBeekman
donderdag 17 juli 2014
woensdag 16 juli 2014
Mijn haar is jarig!
Deze maand heb of had ik een feestje.
Dat klinkt echt vaag he, wetende dat mijn verjaardag in februari is.
Dus nee het kan niet mijn verjaardag zijn.
Of toch wel?
Een deel van mij is jarig.
Dat klinkt nog vager!
Vorig jaar stond ik in Suhail op de Albert Cuyp voor de keuze een pak relax te kopen, omdat mijn uitgroei bijgewerkt moest worden.
En natuurlijk wist ik dat ik gewoon verslaafd was aan die creamy crack, zoals Chris Rock dat mooi verwoord in 'Good Hair'. Dat wist ik, maar dat wilde nog niet zeggen dat ik zo uit het niets kon stoppen, kon ik het niet afbouwen? En ik liep er al twee jaar mee rond om te stoppen. Maarrrr dan, wat moest ik dan doen? Straks is mijn haar hard, groeit het niet en een 'twa' (Teeny Weeny Afro) staat mij vast niet met mijn grote ronde gezicht! Pfff
Eenmaal in de winkel liep ik naar de kassa om te vragen naar Olive Oil relaxer, want die stond achter de toonbank goed bewaakt, want stel je is voor dat hij gewoon in de winkel stond, dan zouden vast alle creamy-crack-verslaafden deze zo in hun tas stoppen en fluitend de winkel uit lopen. Soms als ik daar binnenliep zag ik een Bollywood film voor me, de winkelmedewerkers pakte dan dansend en hoofdschuddend de produkten die ‘allemaal niet goed voor ons haar waren’ en ‘dwongen’ ons dan om ze te kopen.
Gelukkig was het druk bij de kassa, ik draaide me om, om weg te lopen en zag mezelf in de spiegel. Ik zag mijn haar en ik werd ongelukkig. Dat ene plukje haar dat ik altijd camoufleerde, dat zooo kort was, doordat ik te lang met mijn ‘magische curling wand’ de perfecte krul had geprobeerd te maken, was zichtbaar. Ik wilde zo snel mogelijk de winkel uit, maar in een flits bedacht ik me, want ik zou dat weekend naar het North Sea Jazz festival gaan en mijn haar moest natuurlijk wel goed zitten.
En Taaraaaaaaa bij de ingang was keuze nummer TWEE, Xpression hair! Color 2 moest ik hebben en daar wel 5 pakken van. Voor de zekerheid kocht ik er 6.
Eenmaal thuis belde ik Joyci op ‘Dear this is Astrid, can you please braid my hair? I want Senegalese twist’. En mijn haar-engel-in-nood zei gelukkig OFFCOURSE!
De volgende dag kon ik langs komen en ook zij zag dat ene plukje dat ze bijna niet kon vastpakken om te vlechten. Ook de onderkant kon ze amper vastpakken. Na een week gleden de braids er gewoon uit. Het drong nu echt door dat ik mijn haar had verpest en dat het tijd was voor een andere richting. Terug naar mijn eigen haar, ik ging Natural!
Nu een jaar later ben ik nog steeds aan het vlechten. Zoieso ben ik geen ’productjunkie’ en gebruik ik voornamelijk, water, jamaican casterolie, shea butter en olijf olie voor mijn haar. En verder kijk ik heel veel tutorials op youtube, sommige zijn wel handig, maar er zitten een paar tussen die echt een verspilling van mijn tijd zijn. Vanochtend zag ik dit filmpje en toen moest ik aan Gwen Denswil en haar geweldige uitspraak denken ‘Heb net 5 kostbare minuten van mijn leven verspilt door hier naar te kijken’!
Weet nog niet wanneer ik mijn fro zal laten zien, elke maand denk ik weer het moet nog een stukje langer! Maar dat komt wel, misschien geef ik dan wel een echt feestje. ‘A Fro party’!
En dat plukje? Pfff dat zie je niet meer, dat is nu even lang als de rest van mijn haar!
Dat klinkt echt vaag he, wetende dat mijn verjaardag in februari is.
Dus nee het kan niet mijn verjaardag zijn.
Of toch wel?
Een deel van mij is jarig.
Dat klinkt nog vager!
Vorig jaar stond ik in Suhail op de Albert Cuyp voor de keuze een pak relax te kopen, omdat mijn uitgroei bijgewerkt moest worden.
En natuurlijk wist ik dat ik gewoon verslaafd was aan die creamy crack, zoals Chris Rock dat mooi verwoord in 'Good Hair'. Dat wist ik, maar dat wilde nog niet zeggen dat ik zo uit het niets kon stoppen, kon ik het niet afbouwen? En ik liep er al twee jaar mee rond om te stoppen. Maarrrr dan, wat moest ik dan doen? Straks is mijn haar hard, groeit het niet en een 'twa' (Teeny Weeny Afro) staat mij vast niet met mijn grote ronde gezicht! Pfff
Eenmaal in de winkel liep ik naar de kassa om te vragen naar Olive Oil relaxer, want die stond achter de toonbank goed bewaakt, want stel je is voor dat hij gewoon in de winkel stond, dan zouden vast alle creamy-crack-verslaafden deze zo in hun tas stoppen en fluitend de winkel uit lopen. Soms als ik daar binnenliep zag ik een Bollywood film voor me, de winkelmedewerkers pakte dan dansend en hoofdschuddend de produkten die ‘allemaal niet goed voor ons haar waren’ en ‘dwongen’ ons dan om ze te kopen.
Gelukkig was het druk bij de kassa, ik draaide me om, om weg te lopen en zag mezelf in de spiegel. Ik zag mijn haar en ik werd ongelukkig. Dat ene plukje haar dat ik altijd camoufleerde, dat zooo kort was, doordat ik te lang met mijn ‘magische curling wand’ de perfecte krul had geprobeerd te maken, was zichtbaar. Ik wilde zo snel mogelijk de winkel uit, maar in een flits bedacht ik me, want ik zou dat weekend naar het North Sea Jazz festival gaan en mijn haar moest natuurlijk wel goed zitten.
En Taaraaaaaaa bij de ingang was keuze nummer TWEE, Xpression hair! Color 2 moest ik hebben en daar wel 5 pakken van. Voor de zekerheid kocht ik er 6.
Eenmaal thuis belde ik Joyci op ‘Dear this is Astrid, can you please braid my hair? I want Senegalese twist’. En mijn haar-engel-in-nood zei gelukkig OFFCOURSE!
De volgende dag kon ik langs komen en ook zij zag dat ene plukje dat ze bijna niet kon vastpakken om te vlechten. Ook de onderkant kon ze amper vastpakken. Na een week gleden de braids er gewoon uit. Het drong nu echt door dat ik mijn haar had verpest en dat het tijd was voor een andere richting. Terug naar mijn eigen haar, ik ging Natural!
Nu een jaar later ben ik nog steeds aan het vlechten. Zoieso ben ik geen ’productjunkie’ en gebruik ik voornamelijk, water, jamaican casterolie, shea butter en olijf olie voor mijn haar. En verder kijk ik heel veel tutorials op youtube, sommige zijn wel handig, maar er zitten een paar tussen die echt een verspilling van mijn tijd zijn. Vanochtend zag ik dit filmpje en toen moest ik aan Gwen Denswil en haar geweldige uitspraak denken ‘Heb net 5 kostbare minuten van mijn leven verspilt door hier naar te kijken’!
Weet nog niet wanneer ik mijn fro zal laten zien, elke maand denk ik weer het moet nog een stukje langer! Maar dat komt wel, misschien geef ik dan wel een echt feestje. ‘A Fro party’!
En dat plukje? Pfff dat zie je niet meer, dat is nu even lang als de rest van mijn haar!
zaterdag 25 januari 2014
Ga dat zien!!!
En ik hoefde echt niet zo ver te reizen!
Gewoon de deur uit en de bus gepakt uitgestapt bij de van
Hallstraat een stukje langs het water gelopen op het Westergasterrein op het
eind de hoek om en toen stond ik voor de ‘North Sea Jazz Club’.
Het was er
stampvol en de sfeer zat er al goed in.Gwen had een plekje helemaal vooraan bemachtigd en daar nam
ik afwachtend plaats.
Mano Yeah stond op het podium en nam plaats achter zijn
keyboard. Van achter zijn bril zag hij
ons zitten en knikte naar ons. Hij had
mij via een Facebook bericht uitgenodigd en ik kon geen ‘Nee’ zeggen toen hij
zei ‘Gwen gaat ook’.
Ik zag Cho van Ondrofini, Drummakid, en Gino die ik eerder
deze week al tijdens een kort minuutje bij de DWDD mocht bewonderen met Pink Oculus
op tv. Ik zag Kimberly en Rachell en
twee heren van Kyteman en nog veel meer. In deze samenstelling had ik ze nog
nooit horen spelen maar ik wist dat het een mooi optreden zou worden.
En toen, toen begon het, ik deed mijn ogen dicht en de
eerste klanken namen mij mee naar een oord hier ver vandaan. Het was er warm en de zon scheen en de vogels
vloten en de wind was warm en ik zag palmbomen en ik dronk Markoesasap. Wilde
dansen op de muziek dat een mengelmoes was van kaseko, electro, soul, hip hop en jazz.
Het klonk GEWELDIG en toen ik mijn ogen open deed zat ik gewoon op mijn stoel
te swingen in de ‘ North Sea Jazz Club’.
De band kreeg even pauze en de geweldige Sarah Jane mocht
het podium betreden. De Stem. Deze
Vrouw. Wauw. Ik kreeg weer ‘kippevel en tranen’ in mijn ogen. Wat een prachtig
nummer, wat een chemie tussen Sarah, Kimberly en Mano!
Op het eind wilde ik meer en bleef zitten! Helaas kwam er
geen encore, maar ik was voldaan.
Het was goed.
Mano Yeah en band bedankt voor een mooi begin van mijn
weekend.
Zoiesooo liefde!
Zoiesooo liefde!
Abonneren op:
Posts (Atom)