En ik hoefde echt niet zo ver te reizen!
Gewoon de deur uit en de bus gepakt uitgestapt bij de van
Hallstraat een stukje langs het water gelopen op het Westergasterrein op het
eind de hoek om en toen stond ik voor de ‘North Sea Jazz Club’.
Het was er
stampvol en de sfeer zat er al goed in.Gwen had een plekje helemaal vooraan bemachtigd en daar nam
ik afwachtend plaats.
Mano Yeah stond op het podium en nam plaats achter zijn
keyboard. Van achter zijn bril zag hij
ons zitten en knikte naar ons. Hij had
mij via een Facebook bericht uitgenodigd en ik kon geen ‘Nee’ zeggen toen hij
zei ‘Gwen gaat ook’.
Ik zag Cho van Ondrofini, Drummakid, en Gino die ik eerder
deze week al tijdens een kort minuutje bij de DWDD mocht bewonderen met Pink Oculus
op tv. Ik zag Kimberly en Rachell en
twee heren van Kyteman en nog veel meer. In deze samenstelling had ik ze nog
nooit horen spelen maar ik wist dat het een mooi optreden zou worden.
En toen, toen begon het, ik deed mijn ogen dicht en de
eerste klanken namen mij mee naar een oord hier ver vandaan. Het was er warm en de zon scheen en de vogels
vloten en de wind was warm en ik zag palmbomen en ik dronk Markoesasap. Wilde
dansen op de muziek dat een mengelmoes was van kaseko, electro, soul, hip hop en jazz.
Het klonk GEWELDIG en toen ik mijn ogen open deed zat ik gewoon op mijn stoel
te swingen in de ‘ North Sea Jazz Club’.
De band kreeg even pauze en de geweldige Sarah Jane mocht
het podium betreden. De Stem. Deze
Vrouw. Wauw. Ik kreeg weer ‘kippevel en tranen’ in mijn ogen. Wat een prachtig
nummer, wat een chemie tussen Sarah, Kimberly en Mano!
Op het eind wilde ik meer en bleef zitten! Helaas kwam er
geen encore, maar ik was voldaan.
Het was goed.
Mano Yeah en band bedankt voor een mooi begin van mijn
weekend.
Zoiesooo liefde!
Zoiesooo liefde!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten