Het is zover 'De Avondklok' wordt eindelijk ingestelt in Amsterdam Zuid-Oost! Applaus voor de heren die dit mogelijk hebben gemaakt:de schietende jongeren, de politie en het stadsdeel!
Hoe ik dit weet?? Door dit bericht dat ik ontving op mijn ping:
POLITIE BERICHT!
De politie is in samenwerking met stadsdeelvoorzitter Marcel la Rose er mee eens om vanaf 16 November 2010 een avondklok in te laten gaan in Amsterdam Zuid-Oost. Door de vele schietincidenten in Amsterdam Zuid-Oost zijn wij genoodzaakt de komende periode des treffende forse maatregelen te treffen elke dag mobiele controles* prefentief fouilleren onder welke omstandigheden* (on)geplande huisonderzoekingen/ invallen* en een verscherpte individu controle op veelplegers** De avondklok zal vanaf 20.00 uur van start gaan. Burgers onder de 23 jaar mogen na 20.00 uur niet meer op de straat zijn, mits zij kunnen aan kunnen tonen door middel van een bewijs wat hun doel is op straat. Mochten burgers zich wel opstraat vertonen zonder geldige reden dan zullen zij een geldboete krijgen van €90 euro. Afz: Politie Amstel Amstelland.
Dacht dat avondklokken alleen tijdens WO II, in Amerika of in films werden gebruikt! Maar in mijn eigen buurt?? Dat had ik nooit gedacht!!
Terwijl ik dit aan het typen ben, vraag ik me af hoe het zover heeft kunnen komen. Hoe kan het dat er nu opeens meer geweld is dan 5 jaar geleden?? Of is dat niet zo?? Ik woon al bijna mijn hele leven in Amsterdam Zuid-Oost en ik ga niet zeggen dat ik tussen het geweld ben opgegroeit, maar je hoorde altijd wel daar is geschoten of die is geschoten. Geweld is er altijd geweest, het wordt nu alleen breder uitgemeten in de media.
De media legt er nu een vergrootglas op, waardoor het lijkt of er een geweldsexplosie is. En ik zal al het geweld zeker niet goed praten, maar waardoor ontstaat dit geweld? Is er nog wel sprake van sociale controle in de buurt? Zelf ben ik opgegroeid in een van de ergste flats van de Bijlmer, Eeftink. Ben vaak getuige geweest van invallen en arrestaties. Maar in die tijd was er zoiets als sociale controle, zelfs door de criminele jongeren? Ik ben vaak genoeg weggestuurd, als zij wisten dat ze iets hadden uitgespookt en dat de politie ze zocht. Of door een buurvrouw aangesproken als ze zag dat wij dingen deden die niet door de beugel konden. Ook hadden wij nog buurtcentra's waar wij na school of in de vakantie onze vrije tijd konden doorbrengen.
De oplossing die de politie en de stadsdeelvoorzitter hebben verzonnen zorgen zijn naar mijn mening van een tijdelijke aard. De criminelen worden misschien wel aangepakt en de wapens worden tijdelijk van de straat gehaald! Maar ook zij komen na een tijdje weer vrij en weten ze eigenlijk wel hoe makkelijk je hier in de buurt aan een wapen kan komen? Verder zal deze oplossing een hoop irritaties bij de bewoners van Amsterdam Zuid-Oost veroorzaken. Niks is zo irritant om te moeten meedoen aan predentief foullieractie van de politie, terwijl je andere dingen te doen hebt.
Er moet gekeken worden naar een structurele aanpak! Hoe komt het dat er zoveel geweld is? Waarom grijpen de jongeren zo snel naar een wapen? Waarom hangen ze op straat? Hoe komt het dat ze belanden in het criminele circuit?
Op veel van deze vraag heb ik wel een antwoord en ik zou het stadsdeel wel willen helpen met het oplossen van dit probleem. Zodat ik niet steeds aan de woorden van Ice Cube hoef te denken!
Today was a good day!
MissBeekman
maandag 15 november 2010
Russel Simmons schrijft een brief aan Kanye West...
Op twitter volg ik Kanye! En vorige week was hij heel erg boos op Bush en op MTV! Toen ik dat las dacht ik jaaa je hebt gelijk! Maar hij werd niet gesteunt, terwijl ik dit dacht was Russel Simmons waarschijnlijk met deze brief bezig:
Dear Kanye,
I have early recollections of Damon Dash calling me and forcing me to put you on Def Poetry Jam. I knew your record, "Through The Wire," but I didn't know much more. When you took the stage on Def Poetry Jam that night, and spit those genuine, heartfelt words, I witnessed your specialness that Damon had emphatically told me about.
From that moment on, you became a poet who has inspired the poets. I have proudly watched your career since then, and in case someone has missed the obvious, you are making a historical impact on music. Your life story took a tough turn with the passing of your mother. Although we grieved with you, we never really knew how much pain you were in. We witnessed your moment at the MTV Music Awards and many of us dismissed it as, "oh that is just Kanye being Kanye." The hard part of all of this, is that we have all had moments in our lives that have been challenging, painful and hard to overcome, however most of us just hide our emotions and never deal with that inner-struggle that we face on a daily basis. As an artist, Kanye, you have always looked inside for your inspiration...always exuding emotions that are in us, but that we never expose. That is what artistry is about...to look inside for what is unique. With your journey towards a higher level of consciousness, a journey that we all are on, you have shown through your art a commitment to greatness.
The thirty minute film you most recently made was beyond brilliant. Brilliance is not a word that can even begin to describe your ability to paint vibrant, vivacious, colorful yet muted paintings of poetry, music, costume, art, design and most important, passion. The passion you put into your new album is why I stayed up all those nights in the early 80's trying to get DJs and radio stations to play our records. I knew this day would come. Actually, maybe I didn't know, but I really, really hoped it would. I didn't work this hard when I was your age to watch the culture go the wrong way. And you, my friend, just took us to another level. I am simply in awe.
With this power, as you know, comes great responsibility. I am saying nothing you haven't heard before. When you spoke about President Bush during the Katrina telethon, it was not the particulars of your words that mattered, it was the essence of a feeling of the insensitivity towards our communities that many of us have felt for far too long. It was the image of the President, our President, the President of the United States Of America, peering out the window of an airplane, as the people on the ground were drowning, that hurt us the most. For centuries, our people have relentlessly tread water as hard as they could to stay afloat, and here we were, literally drowning, and it felt like the President was insensitive. There is no need to apologize, Kanye. You spoke from your heart and that is all we will ever ask from you. Don't be afraid of the press, as your art is your blueprint, thanks to Jay-Z, your big brother, we will always carry our destiny in our own hands. You are are an artist whose art is masterful. You are a servant to this world who no matter how hard it gets, keeps on giving. Giving gifts that inspire us, challenge us and motivate us to be better family and friends.
Keep on, Kanye. Keep on. We love you. We cherish you. And we will always have your back.
Kanye is een van de beste van dit moment! I really can't wait for his new album 2 drop! November 23th!
Dear Kanye,
I have early recollections of Damon Dash calling me and forcing me to put you on Def Poetry Jam. I knew your record, "Through The Wire," but I didn't know much more. When you took the stage on Def Poetry Jam that night, and spit those genuine, heartfelt words, I witnessed your specialness that Damon had emphatically told me about.
From that moment on, you became a poet who has inspired the poets. I have proudly watched your career since then, and in case someone has missed the obvious, you are making a historical impact on music. Your life story took a tough turn with the passing of your mother. Although we grieved with you, we never really knew how much pain you were in. We witnessed your moment at the MTV Music Awards and many of us dismissed it as, "oh that is just Kanye being Kanye." The hard part of all of this, is that we have all had moments in our lives that have been challenging, painful and hard to overcome, however most of us just hide our emotions and never deal with that inner-struggle that we face on a daily basis. As an artist, Kanye, you have always looked inside for your inspiration...always exuding emotions that are in us, but that we never expose. That is what artistry is about...to look inside for what is unique. With your journey towards a higher level of consciousness, a journey that we all are on, you have shown through your art a commitment to greatness.
The thirty minute film you most recently made was beyond brilliant. Brilliance is not a word that can even begin to describe your ability to paint vibrant, vivacious, colorful yet muted paintings of poetry, music, costume, art, design and most important, passion. The passion you put into your new album is why I stayed up all those nights in the early 80's trying to get DJs and radio stations to play our records. I knew this day would come. Actually, maybe I didn't know, but I really, really hoped it would. I didn't work this hard when I was your age to watch the culture go the wrong way. And you, my friend, just took us to another level. I am simply in awe.
With this power, as you know, comes great responsibility. I am saying nothing you haven't heard before. When you spoke about President Bush during the Katrina telethon, it was not the particulars of your words that mattered, it was the essence of a feeling of the insensitivity towards our communities that many of us have felt for far too long. It was the image of the President, our President, the President of the United States Of America, peering out the window of an airplane, as the people on the ground were drowning, that hurt us the most. For centuries, our people have relentlessly tread water as hard as they could to stay afloat, and here we were, literally drowning, and it felt like the President was insensitive. There is no need to apologize, Kanye. You spoke from your heart and that is all we will ever ask from you. Don't be afraid of the press, as your art is your blueprint, thanks to Jay-Z, your big brother, we will always carry our destiny in our own hands. You are are an artist whose art is masterful. You are a servant to this world who no matter how hard it gets, keeps on giving. Giving gifts that inspire us, challenge us and motivate us to be better family and friends.
Keep on, Kanye. Keep on. We love you. We cherish you. And we will always have your back.
Kanye is een van de beste van dit moment! I really can't wait for his new album 2 drop! November 23th!
zondag 14 november 2010
Een school zonder schoolbel??
Rare titel he??
Een school zonder schoolbel!
De afgelopen week heb ik sollicitatietraining gegeven aan de 2e jaars Mbo studenten van het ROC aan de Deflandlaan in Amsterdam.
Vol verwachting ging ik maandag om 8.30 uur uit huis. Benieuwd hoe de kids zouden zijn, want van wat ik me kan herinneringen van toen ik 17, 18 jaar was, is dat ik STRONTVERVELEND was! Niet wetende wat ik wilde bereiken in mijn leven en totaal nergens in geinteresseerd, behalve voor radio maken.
Met dit in mijn achterhoofd stond ik om 9.15 uur voor het eerst in mijn leven voor een klas vol met 17, 18-jarige! Eerlijk ik was best nerveus!! Maar dat liet ik natuurlijk niet zien!! Ik stelde me voor en er werd gelijk gevraagd:'Maar juffrouw waar komt u vandaan?' Uhm ja wat zeg je dan dacht ik! Vol trots gaf ik aan dat ik uit Amsterdam Zuidoost kwam, na zeker 30 seconden stilte hoorde ik, maar juffrouw dat is toch gewoon de Bijlmer?? Ik knikte jaaaa en zei dat klopt inderdaad. Waarop er door de klas geschreewt werd Sssaaaanng juffrouw is GANGSTER!!
Het ijs was gebroken!!
Iedereen lette aandachtig op tijdens de training, stelde goede vragen en tijdens het rollenspel deed iedereen lekker mee. Tot dat er opeens een docent in de deuropening stond met de mededeling dat hij nu les moest geven in het lokaal. Had ik iets gemist? Ik weet dat de tijd vliegt wanneer het gezellig is, maar ik had geen bel gehoord!
Geshockt pakte ik mijn spullen bij elkaar en verliet samen met een aantal leerlingen het lokaal. In een klein kantoortje gaf ik ze nog feedback op hun motivatiebrief. Ook vertelde zij mij een aantal punten waar zij tegen aanliepen in hun studie, waarna ik ze een aantal tips heb gegeven.
Tijdens de training heb ik alle leerlingen gevraagd of zij hun telefoon weg wilde leggen, dit deed iedereen braaf. In de lokalen hangen ook geen klokken, dus je kan je voorstellen dat ik de tijd niet in de gaten hield! Ook omdat de training heel erg gezellig was! De volgende lessen gebeurde precies hetzelfde!! Een docent vroeg mij hoelang ik nog gebruik maakte van het lokaal!! Toen wist ik het zeker!! ER WAS GEEN SCHOOLBEL!!!
Waarom niet??? Hoezo niet???
Is een schoolbel niet gewoon een signaal in een school, waarmee de studenten en de docenten eraan herinnderd worden wanneer de lessen beginnen en eindigen???
Aan Dorothy heb ik toen gevraagd waarom er geen schoolbel was? Zij gaf toen aan dat de school zich bevindt in een kantorencomplex. Dat was wel een antwoord waarmee ik kon leven. Alleen vond ik het wel raar een school zonder schoolbel!
De leerlingen waren er inmiddels al aan gewend geraakt. Zij hebben immers andere zaken waar zij zich druk over moeten maken. Het vinden van een stageplek bijvoorbeeld. Ik ben de afgelopen week met veel leerlingen in gesprek geraakt, en zij vertelde mij heel veel over de kwaliteit van de opleiding die zij volgde en daar kan veel verbetering in komen. Een klas bood mij zelfs een baan aan!!
Toen realiseerde ik me: As waar maak je je druk om! Die kids hebben hele andere issues aan hun hoofd.
Afz: De juffrouw die zich drukt maakt over een school zonder schoolbel...
Een school zonder schoolbel!
De afgelopen week heb ik sollicitatietraining gegeven aan de 2e jaars Mbo studenten van het ROC aan de Deflandlaan in Amsterdam.
Vol verwachting ging ik maandag om 8.30 uur uit huis. Benieuwd hoe de kids zouden zijn, want van wat ik me kan herinneringen van toen ik 17, 18 jaar was, is dat ik STRONTVERVELEND was! Niet wetende wat ik wilde bereiken in mijn leven en totaal nergens in geinteresseerd, behalve voor radio maken.
Met dit in mijn achterhoofd stond ik om 9.15 uur voor het eerst in mijn leven voor een klas vol met 17, 18-jarige! Eerlijk ik was best nerveus!! Maar dat liet ik natuurlijk niet zien!! Ik stelde me voor en er werd gelijk gevraagd:'Maar juffrouw waar komt u vandaan?' Uhm ja wat zeg je dan dacht ik! Vol trots gaf ik aan dat ik uit Amsterdam Zuidoost kwam, na zeker 30 seconden stilte hoorde ik, maar juffrouw dat is toch gewoon de Bijlmer?? Ik knikte jaaaa en zei dat klopt inderdaad. Waarop er door de klas geschreewt werd Sssaaaanng juffrouw is GANGSTER!!
Het ijs was gebroken!!
Iedereen lette aandachtig op tijdens de training, stelde goede vragen en tijdens het rollenspel deed iedereen lekker mee. Tot dat er opeens een docent in de deuropening stond met de mededeling dat hij nu les moest geven in het lokaal. Had ik iets gemist? Ik weet dat de tijd vliegt wanneer het gezellig is, maar ik had geen bel gehoord!
Geshockt pakte ik mijn spullen bij elkaar en verliet samen met een aantal leerlingen het lokaal. In een klein kantoortje gaf ik ze nog feedback op hun motivatiebrief. Ook vertelde zij mij een aantal punten waar zij tegen aanliepen in hun studie, waarna ik ze een aantal tips heb gegeven.
Tijdens de training heb ik alle leerlingen gevraagd of zij hun telefoon weg wilde leggen, dit deed iedereen braaf. In de lokalen hangen ook geen klokken, dus je kan je voorstellen dat ik de tijd niet in de gaten hield! Ook omdat de training heel erg gezellig was! De volgende lessen gebeurde precies hetzelfde!! Een docent vroeg mij hoelang ik nog gebruik maakte van het lokaal!! Toen wist ik het zeker!! ER WAS GEEN SCHOOLBEL!!!
Waarom niet??? Hoezo niet???
Is een schoolbel niet gewoon een signaal in een school, waarmee de studenten en de docenten eraan herinnderd worden wanneer de lessen beginnen en eindigen???
Aan Dorothy heb ik toen gevraagd waarom er geen schoolbel was? Zij gaf toen aan dat de school zich bevindt in een kantorencomplex. Dat was wel een antwoord waarmee ik kon leven. Alleen vond ik het wel raar een school zonder schoolbel!
De leerlingen waren er inmiddels al aan gewend geraakt. Zij hebben immers andere zaken waar zij zich druk over moeten maken. Het vinden van een stageplek bijvoorbeeld. Ik ben de afgelopen week met veel leerlingen in gesprek geraakt, en zij vertelde mij heel veel over de kwaliteit van de opleiding die zij volgde en daar kan veel verbetering in komen. Een klas bood mij zelfs een baan aan!!
Toen realiseerde ik me: As waar maak je je druk om! Die kids hebben hele andere issues aan hun hoofd.
Afz: De juffrouw die zich drukt maakt over een school zonder schoolbel...
Abonneren op:
Posts (Atom)